Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Κοιτώντας "πίσω" για να δεις "μπροστά"...!

Περίεργο πράγμα ο χρόνος!Σε ξεγελά..!Παίζει μαζί σου..Είναι από τα πιο σχετικά πράγματα.Όμως στο τέλος είναι τόσο απόλυτος ως μέγεθος!Κι αν αυτές οι σκέψεις ίσως παραπέμπουν σε κάποιον ηλικιωμένο ή έστω "ηλικιακά ώριμο" άνθρωπο,όχι..Είπαμε Αρμε-νέοι είμαστε!
Όμως αν και νέοι πολλές φορές τυχαίνει να γυρίσουμε το βλέμμα πίσω,θέτοντας και τη σκέψη μας σε αντίστοιχη φορά προς τα πίσω.Το βλέμμα δε σταματά στην..πλάτη της καρέκλας,το βλέμμα δεν περιορίζεται από το χώρο σαν έννοια.Δεν είναι αυτό το μέλημά του!Το βλέμμα πλέον έχοντας ευθυγραμμιστεί με τη σκέψη φεύγει προς τα πίσω στο χρόνο!Πηγαίνει σε άλλες εποχές,κάπου στα 1997...!






Αυτό ακούστηκε πολύ σοφιστικέ-γεροντέ.Ας το επαναδιατυπώσω!
Το βλέμμα λοιπόν που πια ευθυγραμμίστηκε με τη σκέψη χάνεται μια δεκαετία και κάτι πίσω,τότε που παιδιά του δημοτικού ακόμα μαθαίναμε την ξεγνοιασιά στη ζωή των Αρμενιών,μέσα από ατέλειωτες βόλτες και παιχνίδια στην Εκκλησία,στο Σχολείο,στα πιο in δηλαδή meeting points του χωριού μας!Η ξεγνοιασιά δεν ήταν έννοια,αλλά παρέα.Τα παιχνίδια δεν ήταν για να περνά η ώρα,αλλά παιχνίδια γεμάτα ένταση,πάθος,αγωνία.Όσο μάλιστα περνούσαν τα χρόνια πλέον γέμιζαν με παθιασμένα derbies παιδικής αφελούς αντιπαλότητας με τα γειτονικά χωριά..!Και κάπου εκεί,ανάμεσα στην αφέλεια,την ένταση και την ξεγνοιασιά,ξεφύτρωνε το γέλιο.Και όσο περισσότερο γελούσαμε,τόσο περισσότερο καταλαβαίναμε πως μόνο τυχαίο δεν ήταν που ήμαστε παρέα.

Το "η" εύκολα γίνεται "ει".Το παρελθόν δίνει τη θέση του στο παρόν.Ήμαστε(τότε).Είμαστε(και τώρα).
Βέβαια όπως είναι λογικό οι συνήθειες αλλάζουν,τα παιχνίδια αλλάζουν και αυτά.Το γέλιο όμως,η ξεγνοιασιά και η παρέα μένουν ίδια και προσαρμόζονται στο ηλικιακό μας σήμερα..!

Τα χρόνια περνούν,οι άνθρωποι αλλάζουν,άλλοι "μένουν",άλλοι "φεύγουν",ο καθένας όμως έχει βάλει τη δική του πινελιά στις διηγήσεις/αναμνήσεις που συνοδεύουν τον πάντα κοινό παρονομαστή:Τους Αρμενιούς!
Το βλέμμα θα επιστρέψει στο παρόν και θα κοιτάξει μπροστά,θα ξέρει όμως πως ανά πάσα στιγμή μπορεί αυθόρμητα να ξεφύγει προς τα πίσω και πάλι..!Η σκέψη για να μην είναι μόνη της θα κάνει ό,τι και το βλέμμα..!Όχι για να μελαγχολήσει,αλλά για να αντλήσει ακριβώς εκείνες τις εικόνες,τις στιγμές,τις αναμνήσεις ώστε να χαμογελάσει ξέροντας πως ένα νέο Καλοκαίρι πλησιάζει για να αφήσει το δικό του στίγμα στην ιστορία των Αρμε-νέων!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου